ντεφαιτισμός

ο

ηττοπάθεια.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. γαλλ. defaitisme < γαλλ. defaite «ήττα» < defaire «νικώ» + κατάλ. -ισμός*].